"Gözlerinde o qeder mesum bir ifade var idi ki, o baxışlar her zaman içimizi titredirdi". ANS PRESS-in melumatına göre, bu sözleri Azeri-Türk Qadınlar Birliyinin sedri Tenzile Rüstemxanlı avtomobil qezasında vaxtsız itirdiyi bacısı Könül barede yazdığı meqalede qeyd edib. Xanım Rüstemxanlı bacısının acısı barede hiss etdiklerini sosial şebekedeki sehifesinde paylaşıb:

Mesum gözel Könül Sultan artıq aramızda yoxdur…

Sen her zaman bele sessiz ve sakindin. elimde böyüdün, uşaqlığın gözlerimin önündedir.

Atamın, anamın sonbeşik qızı. Aramızda sene “qızım” deyecek qeder yaş ferqimiz vardı…

Senden başqa ailemizde daha beş bacı qardaşım vardı, amma nedense seni her zaman onlardan çox sevdim ve sene bir başqa bağlıydım…

Gözlerinde o qeder mesum bir ifade var idi ki, o baxışlar her zaman içimizi titredirdi.

Evimiz qonaqlı-qaralı olardı… Atamız çox qonaqseverdi. Gürcüstandan xalası uşaqları gelende, senin şeir söylemeni isteyerdi, sen de utanıb qaçardın ve ya yatağın altında, ya da qapının arxasında gizlenerdin... Atam sene “menim gözünün sürmesi özünden qızım” deyerdi… Gözlerin çox gözel, temiz ve mesumdu, menalıydı...
İller keçdikce biz böyüdük ve ata yurdumuzu bir-bir terk etmeye başladıq, evlenen evlendi, oxuyan oxumaq üçün getdi… Sen böyüyüb orta mektebi qurtardığın zaman men artıq iş-güc adamı olmuşdum ve Bakıda yaşayırdım. Bir gün evimizi aradım, telefonun desteyini sen qaldırdın, keyfini soruşduqda, “men de oxumaq isteyirem, adam olmaq isteyirem, senin yanında olmaq isteyirem” dedin… Sesin içimi titretdi ve bir gün sonra artıq menim yanımdaydın. Geliş o geliş ve biz bir daha ayrılmadıq, o melum qezaya qeder…

Sen oxudun Adam oldun, hem de Adam kimi Adam oldun… Sevdin, evlendin, men seni öz elimle telli-duvaqlı gelin etmişdim… Senin ele bir gözel toyun oldu ki, sesi hele dağlardan getmeyib. Taleye bax ki, biz seninle qayınxatını olmuşduq. Seni qayınatamız Xudu emi her kesden çox sevmişdi… Atamız Yolçu kişi dünyasını deyişende bir tek senin elini elime vererek “Onun elini buraxma” demişdi. Men senin elini heç buraxmadım Könülüm…

Senin övladlarını öz övladlarımdan heç ayırmadım, Könülüm… Hara getsem, dönüşde yanına hediyyesiz dönmediyim insandın… Bilmirem nedendi, ancaq üzü gülende güldüyüm, kederlendiyinde özünden çox üzüldüyüm insandı Könülüm…

Bezen men sene hirslenerdim, Sen de menden küserdin, sonra da gizli-gizli iş telefonuma zeng edib sesimi duymaq isteyerdin, men “alo” deyerdim, sen susardın, men de nefesinden bilerdim sen olduğunu, tekrar tekrar kimsiniz deyerdim ve biz seninle belece hesretimize son qoyardıq. Sensiz çox darıxırdım, fürset tapan kimi işden nahara size gelerdim. Çox seviner ve o nahar yemeyi bambaşqa olurdu… Senden qohum-qardaşda neler olduğunu öyrener, kimin ne problem olduğundan xeber tutardım. Çünki sen hamıya “ o iş adamıdır, yormayın” deyib, hamı ile özün danışar, hamının derdini sen dinlerdin ve mene vacib olanı çatdırırdın.
Sen menden daha yaxşı gelin oldun… Sen menden daha yaxşı bacı oldun… Sen menden daha yaxşı övlad oldun, ey atamın gözleri ve ruhu gözel qızı…. Dik duruşlu, iffetli, abırlı, qürurlu, şerefli, esaletli, namuslu, heyalı Gelin! esalet ve exlaq qanla gelir… Sen çox gözel bir neslin qızısan, mayan temizdir ve damarlarında çox Şerefli bir Ananın ve Atanın qanını daşıyırsan... Qanı temiz gözel qız, ondandır ki, anamız kimi çox gözel bir ana oldun... Oğlu Tengize,qızı Denize sevdalı gelin, ay gelin…. Gelin getdiyi yerde gelinlerin gözü olan Gelin… İnsan kimi insanlığa örnek olan Könül...

Bezen Allahım şeytanın çox olduğu yere, Senin simanda melekler gönderer. Sen yer üzüne gönderilen, olduğun her yerde insanlara örnek olan gözellik meleyi idin, Könülüm… Evini namusunla alınmaz qalaya çevirmişdin, bezen seni üzenlere bele o gözel gözlerinle gülümseyerek baxardın, sebrle Adam olmağın ne olduğunu öyrederdin…. Sen çox şeyler öyretdin ailene gözel Gelin... Ana kimi Senin İki böyük Şah eserin var: Tengiz ve Deniz.

Ele senin ruhunu her kesden daha yaxsı duyan Aydanım bele senin eserindi. Biz Millet ve Veten deyerek özümüzü yollara vuranda Cemilimin anası olan anamın gözel qızı.

Bilmirem ki, seni nece anladım… Sen ne etdiyinin ferqinde bele deyilsen… Sen çox merhemetli bir qızdın Könülüm… Bu qeder zalımlığı ve qeddarlığı ne zaman öyrendin? Arxanda ne qeder yaşlı göz buraxdığını bilirsenmi? Bes sen Tengiz ve Denize aşiq idin? Bizi bir kenara qoy, onlara nece qıydın, onları niye boynubükük ve gözleri yaşlı qoydun? Men senin elini heç buraxmadım,sen niye meni buraxdın,men sene ne etmişdim? Seni çox seven bir üreyim var, onu bele istesen seve-seve vererdim… Bilirem, etrafın seni haqq etmedi.. Sen insanların nifret ettiyi "ölüm”ü bele gözelleşdirmek üçün seçdin... Allahımın seni çox sevdiyini bilirem. Mekanın cennet olacaq, gözel Gelin…

Menim üzülmeyimi heç istemezdin, heç vaxt da meni üzmedin, o melum qezaya qeder...

Sen sevdiklerini qorumaq üçün fedakarlıq eden bir insandın… Belke yene de sevdiklerini qorumaq üçün getdin… Hem de bu dünyada çox sevdiyin heyat yoldaşın Şahbazın qollarının arasında… Ey yolunda yol olduğun ata evezi qaynın Sabir Rüstemxanlının sevgili gelni, onu her kesden daha çok üzdün…

Senden sonra elimiz qoynumuzda, gözümüzde yaş, dilimizde sen varsan… Acımız çox böyükdür. Bu dünyadan Senin simanda bir SAFLIQ getdi.

Gülüşünle ve üzünün nuruyla etrafına temizlik saçırdın…

Sene “bu gün yoxsan” demeye dilim de qelbim de üsyan edir… Çünki üreyimizin en isti yerindesen… Tengizimin,Denizimin,Cemilimin, Aydanımın gözlerindedir gözlerinin gözelliyi, baxışlarının saflığı… Men onlardan teselli tapacam, qelbim qan ağlasa da…

Üsyan etmedim,etmirem, Allahım seni yanına aldı deyirem, Onun sevgili qulu olduğun üçün… Anana, Babana ve cavan qardaşın Xanlara qovuşdun… Men seni o qezadan qoruya bilmedim, onlar seni qorusun…

Hamımızın balaca bacısı, bizi orada qarşılamaq üçün getdin. Anan yerine qoyduğun Nazile bacının üreyi yanğın yerine döndü. Ağılar dilinde gül açdı, Könül oyansın deye... Şahbazın gözü yol çekir, seni apardığı yollardan sağ-salamat dönesen deye. “Kaş aparmasaydım” deyir,bilirem, hele çox “kaş” deyecek. O qeder çox “kaş”lar var ki...

Yatdığın torpağı öperek, “görüşeceyik” deyirem, Sultan Könülüm…
Qeyd: Acımızı paylaşan, derdimize ortaq, bu ağrılı günümüzde bizi yalnız buraxmayan bütün dostlarımıza teşekkürümü bildirirem.